سر آغاز

با قامتی سرافراز، گرچه شلاق خورده، مجروح و حبس کشیده ایستاده ایم.

این وبلاگ را برای جمع کردن خبر های روزانه ای که در روزهای نبودنت اتفاق می افتد براه انداخته ام

هر روز چکیده ای از اتفاقات روزانه را برایت می نگارم به امیداینکه  هر چه زودترآزاد گردی تا فردای روشن را با هم جشن بگیریم.

هر چند دیر و دقیقا بعد از هفت ماه از ربودنت شروع کردم اما به امید فردایی کنار تو و با تو و به همراهی تو 

این راه را تا سر منزل مقصود که همانا پیروزی و آزادی برای نیل به دموکراسی میباشد با تمام توان ادامه خواهم داد.

باشد که فردایی را که نوید دادی دست در دست هم دهیم و به مهر میهن خویش کنیم آباد

چرا که محال است ایران که ویران شود.