چرا احمدی نژاد برای طرفدارانش،چاوز نمی شود؟

هوگو چاوز در در میان قشر متوسط رو به ضعیف کشور ونزوئلا،در طی چهارده سال قدرت،جایگاهی ماندگار برای خود ترسیم کرد.
این ماندگاری از روزهای اول به قدرت رسیدن کلید خورده است.از روزهایی که نفت را به معنای واقعی بر سر سفره طرفدارانش برده بود.این محبوبیت چاوز طی بازه ای از زمان شکل گرفته است،بازه ای که قاعده بازی در آن رعایت می شد.
هوگو چاوز شعارهایی جذاب را تحویل طرفدارانش می داد اما برای قشر موافقش برشعارهایش جامه عمل می پوشاند.
هوگو چاوز ضد آمریکا یا به قول خودش ضد امپریالیست بود اما هیچگاه به وزیرش اجازه نداد تحت هر شرایطی،عنوان کند آمریکا را تحریم خواهیم کرد و فروش نفتمان را قطع خواهیم کرد! چرا که خود به عنوان یک رییس دولت بهتر از هر شهروندی می دانست فروش محصولش راز بقای محبوبیتش خواهد بود.

چاوز از تحریک آمریکایی ها خوشحال می شد اما تا حدی که مورد تحریم آنها قرار نگیرد.
هوگو چاوز ارتباطش را حتی اگر شده از طریق فروش محصول کشورش با دشمنانش هم حفظ کرده بود و از هر مذهب و آیین و سیاستی برای بقای محبوبیتش در میان طرفدارانش استفاده می کرد.
گاهی در کاباره ها حضور پیدا می کرد و گاهی در اماکن مذهبی مسلمانان.
حضورش در اماکن مذهبی مسلمانان،برای مردمی که به او علاقه داشتند به معنی نوعی سودآوری مالی برایشان معنی شده بود.مردم طرفدارش می دانستند که بعد از این سفر زیارتی، هوگو می تواند باعث شود یکی از توانمند ترین شرکتهای ساختمان سازی یک کشور اسلامی،برای مردم طرفدارش خانه سازی کند و بدین سان پابرهنگان کشورش طی چهار سال صاحبخانه شوند و در حمایتش تمام قد بایستند.

چاوز در میان کسانی که به او اعتماد کردند از محبوبیتی برخوردار شد که رفته رفته باعث شد چهارده سال حکومت کند.نه منتقد مانع این حکومت شود،نه امپریالیسم و تنها سرطان باعث شود حکومتش به پایان برسد.
هوگو چاوز اگر چه در داشتن حزب مخالف با محمود احمدی نژاد اشتراک داشت اما در داشتن منتقد اصولگرای با بصیرت تفاوت های بسیاری داشت.
وی هیچگاه از طریق سیمای ملی کشورش که بسیار تاثیر را در اقشار جامعه دارد متهم به بنی صدری شدن نشد و این باعث می شد تا همیشه طرفدارانش از این حیث که چاوز را دارند مطمئن باشند.
در واقع منتقدین اصولگرایی نداشت و تنها مجبور به سرکوب احزاب مخالف بود و درگیرِجنگ سرد رسانه ای با خودی های با بصیرت نبود.

دیدار در شب 1299 ام

امشب،مهمانِ میزبانِ بدتینت هم مهمان خانه است.
خبر کوتاه بود اما دنیایی شادی داشت.
مسعود آمد و هیچ کس نمی تواند به اندازه ی مهسا ،که سه سال برای چنین شبی پله های دادستانی را پایین و بالا کرد
امشب را درک کند.هزارودویست و نود ونه شب از تنهایی مسعود و مهسا می گذشت.

مهمان اوین مهمان خانه

دویست و بیست و سه رو قبل بود.مهمان اوین شد.در تدارک برگزاری جشن تولد همسرش بود.امان ندادند.
در این فاصله همسرش به مرخصی آمد.با جای خالی اش اشک ریخت و رفت.
حالا بدون همسرش امروز، به مرخصی آمد.

اینجا حریم خصوصی یعنی اجازه از مخالف

اینجا باید برای شخصی ترین مسائل زندگی و حق استفاده از این حریم شخصی از مخالف و منتقد تا بصاریون و سایتهای وابسته اجازه بگیری و تمکین کنی و گرنه مجازات افشاگری را برای شما در نظر میگیرند
به شما پیغام با واسطه و بدون واسطه می دهند که یا استعفا بده و از سمتت برکنار شو یا عکسهای شخصی ات را برملا خواهیم کرد!
عکس شخصی یعنی عکس بدون روسری در یک حریم خصوصی نه عکسی از شما در سواحل قناری
عکسی که بدون اجازه حضرات عکاسی شده و در شخصی ترین گوشه مجازی و در محدود ترین پست ممکن برای تنی از اعضا و دوستان و خانواده به اشتراک گذاشته شده.
همان عکس می شود پیراهن عثمان و قصد بازدارندگی از انتقاد را پیدا می کند.
انتقاد به چه؟ انتقاد از وضعیت اقتصادی و اجتماعی مملکت! کدام مملکت؟ مملکتی که مدعیان بصیرتش هر روز شهیدی گمنام در گوشه ای از این خاک را برملا می کنند تا هنوز از شرافت انسانهایی بگویند که برای تجاوز به حریم خصوصی پایمردی کردند وخون دادند و کشته شدند اما خود متجاوزین به حریم خصوصی می شوند.
ای کاش نه آنها کشته می شدد و نه اینها بصیر.ای کاش همانها مانده بودند تا بودند هنوز کسانی که از تجاوز به حریم خصوصی مردم رگ غیرتشان متورم شود و نه بگویند به متجاوز و جلویش تا پای خون بایستند.ای کاش بودند.
عضو شورای شهر همدان است.وکیلِ زهرا بنی یعقوب بوده.وکیلی که به اوضاع معیشتی و اجتماعی موکلانش معترض است و دستش در همایشی به تریبونی رسیده و انتقادش را بیان کرده.
برای من مهم نیست از کدام تریبون بیان کرده اما اینگونه جسارتها یعنی شهامت دادن به دیگران برای نقد اوضاع اسفبار این روزهای این مملکت.
پس از اینگونه نقد ها مدعیان بصیرت دسترسی به عکسی بدون روسری را برخود واجب دانسته و تهدید ها را شروع کرده اند که یا استعفا یا برملا.