چرا احمدی نژاد برای طرفدارانش،چاوز نمی شود؟

هوگو چاوز در در میان قشر متوسط رو به ضعیف کشور ونزوئلا،در طی چهارده سال قدرت،جایگاهی ماندگار برای خود ترسیم کرد.
این ماندگاری از روزهای اول به قدرت رسیدن کلید خورده است.از روزهایی که نفت را به معنای واقعی بر سر سفره طرفدارانش برده بود.این محبوبیت چاوز طی بازه ای از زمان شکل گرفته است،بازه ای که قاعده بازی در آن رعایت می شد.
هوگو چاوز شعارهایی جذاب را تحویل طرفدارانش می داد اما برای قشر موافقش برشعارهایش جامه عمل می پوشاند.
هوگو چاوز ضد آمریکا یا به قول خودش ضد امپریالیست بود اما هیچگاه به وزیرش اجازه نداد تحت هر شرایطی،عنوان کند آمریکا را تحریم خواهیم کرد و فروش نفتمان را قطع خواهیم کرد! چرا که خود به عنوان یک رییس دولت بهتر از هر شهروندی می دانست فروش محصولش راز بقای محبوبیتش خواهد بود.

چاوز از تحریک آمریکایی ها خوشحال می شد اما تا حدی که مورد تحریم آنها قرار نگیرد.
هوگو چاوز ارتباطش را حتی اگر شده از طریق فروش محصول کشورش با دشمنانش هم حفظ کرده بود و از هر مذهب و آیین و سیاستی برای بقای محبوبیتش در میان طرفدارانش استفاده می کرد.
گاهی در کاباره ها حضور پیدا می کرد و گاهی در اماکن مذهبی مسلمانان.
حضورش در اماکن مذهبی مسلمانان،برای مردمی که به او علاقه داشتند به معنی نوعی سودآوری مالی برایشان معنی شده بود.مردم طرفدارش می دانستند که بعد از این سفر زیارتی، هوگو می تواند باعث شود یکی از توانمند ترین شرکتهای ساختمان سازی یک کشور اسلامی،برای مردم طرفدارش خانه سازی کند و بدین سان پابرهنگان کشورش طی چهار سال صاحبخانه شوند و در حمایتش تمام قد بایستند.

چاوز در میان کسانی که به او اعتماد کردند از محبوبیتی برخوردار شد که رفته رفته باعث شد چهارده سال حکومت کند.نه منتقد مانع این حکومت شود،نه امپریالیسم و تنها سرطان باعث شود حکومتش به پایان برسد.
هوگو چاوز اگر چه در داشتن حزب مخالف با محمود احمدی نژاد اشتراک داشت اما در داشتن منتقد اصولگرای با بصیرت تفاوت های بسیاری داشت.
وی هیچگاه از طریق سیمای ملی کشورش که بسیار تاثیر را در اقشار جامعه دارد متهم به بنی صدری شدن نشد و این باعث می شد تا همیشه طرفدارانش از این حیث که چاوز را دارند مطمئن باشند.
در واقع منتقدین اصولگرایی نداشت و تنها مجبور به سرکوب احزاب مخالف بود و درگیرِجنگ سرد رسانه ای با خودی های با بصیرت نبود.